Rozdział 19

Wszystko wróciło do normy. Gdy odzyskałam siły wszystko im opowiedziałam. O śmierci Safiry i jej skutkach oraz dlaczego Revenge tak nagle przejęła kontrole. Byłam pewna, że będę musiała odejść, ale nie. Pozwolili mi zostać. Wreszcie znalazłam dom do którego mogę wrócić.

Odłożyłam długopis i zamknęłam pamiętnik. Spojrzałam na kalendarz. Miesiąc, co? Mam wrażenie, że minął tylko dzień. Zaczęło wschodzić słońce. Wyskoczyłam przez okno i pobiegłam do katedry. Wskoczyłam na najwyższą wieże i usiadłam. Jedyne miejsce gdzie nikt nie mógł mi przeszkadzać. Położyłam się i zaczęłam wpatrywać się w niebo. Cisza była przerywana tylko przez szum wiatru. Zamknęłam oczy. Nareszcie spokój. Żadnych pytań o moją przeszłość i moc. Powoli zasypiałam jednak ktoś postanowił mi przeszkodzić.

- Czego chcesz? -  zapytałam nie otwierając oczu.

- To chyba twoje.

Uchyliłam lekko oczy. Natsu trzyłam moją bransoletką, ale skąd... no racja, gdy uwalniałam Revenge, zdjęłam ją.

- Ostatnio sporo się działo i zapomniałem ci jej oddać.

- Nie chce jej.

- Ale wydawało mi się, że jest dla ciebie ważna.

- Kiedyś tak.

- Więc co się zmieniło?

Usiadł koło mnie i czekał na odpowiedź. Chyba jednak nie będę miała spokoju.

- Ja.

- To znaczy?

- Nie twoja sprawa.

- A właśnie, że moja.

-He?

- Jesteśmy przecież przyjaciółmi.

Zrezygnowana usiadłam.

- Pamiętasz jak mówiłam, że nienawidzę Igneela? - pokiwał głową - Więc masz już odpowiedź.

- Czyli ta bransoletką...

- Tak. Dostałam ją od Igneela zanim odszedł. Wtedy nie znałam jeszcze prawdy...

- Czyli?

- Na to pytanie ci już nie odpowiem.

Wstałam i podeszłam na skraj wieży.

- Z bransoletką możesz zrobić co chcesz. Zatrzymać, wyrzucić, sprzedać, oddać komuś... Wszystko mi jedno.

Zeskoczyłam nawet nie czekając na odpowiedź. Dlaczego on musi się wtrącać w nie swoje sprawy? Czy nie może chociaż raz odpuścić? Nie chce go mieszać w sprawy, których nie rozumie. Nagle na kogoś wpadłam.

- Gomene - usłyszałam delikatny głosik

- Layla?

- Oka-san

Layla przytuliła mnie z całej siły.

- Layla, co ty tu robisz?

- No więc, gdy wstałam poszłam do twojego pokoju. Pomyślałam, że poszłybyśmy na spacer, ale nie było cię tam. Spytałam się Hope, ale ona powiedziała, że nic nie wie i że prawdopodobnie gdzieś wyszłaś, więc postanowiłam cię poszukać.

- Soka... To skoro już tu jesteśmy to może pójdziemy na zakupy? Ostatnio zaoszczędziłam dosyć sporo pieniędzy... No właśnie może poszukamy jakiegoś domu?

- Hai!

Ruszyłyśmy na poszukiwania. Chodziłyśmy taki kilka godzin, ale nie znalazłyśmy nic ciekawego.

- Dobra. Jeszcze jedno miejsce, jeśli i to okaże się porażką, pójdziemy na zakupy.

- Oki.

Gdy dotarłyśmy na miejsce aż zatrzymałam się z wrażenia.

(wyglądało to mniej więcej tak)

- Chodźmy zobaczyć wnętrze.

Dom miał 2 duże kuchnie, 4 łazienki i 10 sypialni. Oprócz tego salon i dwie duże sale nadające się do treningu.

- Bierzemy. Ile płace?

- Wątpie, żeby było panią na to stać.

- Ile?

- 1 milion klejnotów.

- Trochę sporo, ale to żaden problem.

- CO!? Stać panią?

- Oczywiście, że tak.

Wyjęłam woreczek i wręczyłam go sprzedawcy.

- Czy tyle wystarczy?

Zaczął liczyć. Specjalnie odłożyłam ten milion na zakup domu. W dodatku zostało mi jeszcze wystarczająco dużo, żeby go umeblować.

- Równy milion.

- A więc?

- Za chwile przyniose dokumenty.

Wyszedł z pomieszczenia.

- Ale po co nam taki duży dom?

- Mam dosyć sporo rzeczy, a oprócz tego przypomina mi dzieciństwo. Gdy byłam mała mieszkałam nawet w większej.

- Dobrze. Wystarczy, że podpisze pani tu i dom należy już do pani.

Przeczytałam dokładnie całą umowę. Lepiej upewnić się czy nie ma w niej żadnych haczyków i podpisałam. Po otrzymaniu kluczy, poszłyśmy do domu Laxusa po rzeczy. Musiałam spakować tylko siebie, bo walizek z rzeczami Lisy, Hiro i Mii nawet nie rozpakowywałam. Nie zajęło mi to zbyt wiele czasu. Wyniosłam wszystko przed dom i zaczękałam na Layle. Chwile później dołączyła do mnie.

- Ale jak my to wszystko zaniesiemy.

Zastanowiłam się. Między domem Laxusa, a naszym była dosyć spora odległość. Chodzenie w tą i z powrotem w ogóle się nie opłacało. Wyjęłam klucze i przyzwałam Virgo.

- Czy czas na kare, księżniczko?

- Nie. Chce żebyś pomogła nam zanieść te rzeczy do nowego domu.

- Oczywiście.

Gdy wszystkie rzeczy znalazły się na miejscu pozwoliłyśmy sobie na chwile odpoczynku.

- Jutro zakupimy wyposażenie nie mam już siły.

Zaczęło mi burczeć w brzuchu. W sumie nie tylko mi. Layla też była głodna.

- Chodźmy do gildii coś zjeść.

Była już 3. W gildii na pewno będzie sporo osób. Gdy doszliśmy na miejsce zauważyłam przez okno kawałek znajomej niebieskiej fryzury.

- Layla, idź przodem i nie mów, że też przyszłam.

Posłuchała się. Użyłam zaklęcia i gdy prawie zamknęła drzwi prześlizgnęłam się do środka. Nikt nie zwrócił na nią uwagi. Interesująca mnie osoba była odwrócona tyłem. Mam idealną okazje. Pobiegłam w jego stronę i wskoczyłam mu na plecy.

- Ohayo, sensei.

- Ohayo, Lucy.

- To wy się znacie!?

Zeszłam z niego.

- Oczywiście, że tak, przecież pracowałam dla rady. A tak w ogóle to co ty tu robisz? Jeśli chciałeś ze mną porozmawiać to mogłeś zadzwonić.

- Odeszłem z Rady i postanowiłem dołączyć do gildii.

- Soka. W takim razie musisz ze mną wypić.

- Ale...

Zaczęłam go ciągnąć w stronę baru przy którym siedziała już Layla.

- Żadnych ale.

Usiedliśmy. Layla zamówiła już dla mnie jedzenie więc ja poprosiłam o dwa mocne drinki.

- Gdzie teraz mieszkasz? - zapytałam

- Jeszcze niczego nie znalazłem.

- Możesz się zatrzymać u mnie. Nie mam póki co żadnych mebli, ale to nie powinien być problem.

- Dzięki.

Skończyłam jeść, gdy usłyszeliśmy krzyki. Od razu wybiegliśmy. Nad Magnolią coś latało. W pewnym momencie zaczęło lecieć w stronę gildii. Ten kształt jest dziwnie znajomy... Stworzenie wylądowało, a magowie ruszyli do ataku. Przecież to...

- Stójcie!

Wyprzedziłam ich i uniemożliwiłam przejście.

- Lucy, co ty wyprawiasz?

Już miałam odpowiedzieć, gdy coś na mnie wylądowało przewracając.

- Lu-chan, tęskniłam.

- Ani, Zejdź ze mnie.

Powoli wstałam i się odwróciłam.

- Yu, a ty się ze mną nie przywitasz?

Dziewczyna zeskoczyła i się do mnie przytuliła.

- Dawno się nie widzieliśmy.

- Nom.

- Lucy, co się tu dzieje?

- To są moje znajome, ale nie powinno was interesować jak się nazywają. Tak właściwie to co was tu sprowadza?

- Chcemy żebyś nam towarzyszyła w podróży, Lu - chan.

- A dokąd?

- Nie możemy ci powiedzieć, ale nie będziesz żałować. Oprócz tego otrzymasz odpowiedź na nurtujące cię pytania.

Zastanowiłam się chwile.

- Ile to potrwa?

- Dwa, trzy dni jeśli dobrze pójdzie. Ale najpóźniej powinnaś wrócić za tydzień.

- Siergrain, zaopiekujesz się Laylą?

- Hai.

- No to w drogę.

Wskoczyłyśmy na Valefora.

- Layla, gdy wróce pójdziemy na zakupy i będę cię ze sobą zabierać na każdą misję. Do zobaczenia.

Wzlecieliśmy w powietrze.

- Valefor, na Góre Przeznaczenia.

~~~~~~~~

No i kolejny rozdział gotowy. A teraz przedstawie wam wygląd kilku postaci, pojawiają się tylko w tym i w następnym rozdziale, a przynajmniej takie są plany, a więc:

Yu

Ani

Valefor

Mam nadzieję, że rozdział się wam spodobał.